Ja, hallo, ik wil daar wel naar binnen gaan maar gezellig ziet het er niet uit. Ik weet het niet. Ik kom net van buiten en daar bevalt het me beter.
Hmmm. Het is er knap donker. Rollatorcity en zware parfums in de lift. Geef mij maar zee- bos- en berglust. Hier wordt ik niet blij van.
Je lijkt Munch wel, zegt J. Met open mond kijkt ze naar de mijne.
Nou ja, die van het schilderij.
Zij herkent de blauwe ogen uit haar eigen context. Raadselachtig vindt ze hem en ze stelt tal van vragen. Zonder te oordelen en bedachtzaam slaat zij de geheimen van het duister gade en probeert ze te omarmen.
Verontwaardiging. Dat voel ik ook.
Wat daar allemaal niet gebeurd, daar buiten.
Nou ja die indruk wordt van buitenaf gewekt: chaos, chaos, chaos. Vooral mijn linkerkant heeft daar moeite mee. Rechts ben ik gefocust en strijdbaar. Vertrouwen geven en daar dan in beschaamd worden. Ik hou er niet van. Het brengt mij in conflict, terwijl ik liever......zoals gisteravond in de volkstuin op Zestienhoven: de lucht trekt open, de wind valt weg, de zon schijnt warm en we eten Kip a la Bombay met Blauer Zweigelt, terwijl 2 familiale en ook wilde eenden de slakkenkorrels uit de moestuin oppeuzelen.
( korte verhaal n n.a.v. spontaan schilderwerk ).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten