Lustrum

 Lustrum

Rond 9 uur hebben alle onderbouwleerlingen zich op het plein verzameld. De school bestaat 25 jaar en dat moet gevierd worden.

Dus heeft de Lustrumcommissie voor deze dag het TIKIbad in Duinrell afgehuurd.

Tegen half 11 arriveren we ter plekke. Aan de buitenkant lijkt dit badhuis op een soort Wassenaars Centre Pompidou: overal felgekleurde buizen, die kronkelend of zeer steil de grond in lijken te duiken.

Na enkele nuttige tips van het personeel kunnen we uit de kleren en in het badgoed. 

Als volstrekt onwetende bezoeker besluit ik ook eens een buisje te pakken- hoe weet je anders wat je liefste leerlingen ervaren. Ik loop mee de trap op, naar wat later de "cycloon" blijkt te zijn.

Het ziet er op zich vrij onschuldig uit en op een tvtje kun je zien of de landingsbaan vrij is.  Ineens ben ik aan de beurt en meteen na het instappen weet ik al dat dit niet goed voor mij is: of ik rechtstreeeks door de riolering wordt weggespoeld !

Keihard naar beneden ( o kostbaar broekje, dat mij nauwelijks kan bijhouden ! ) dat mag, maar fysiek aan Mach 3 worden blootgesteld terwijl het boegwater onder hoge druk alle zicht onmogelijk maakt, maakt mij ongerust.

Bovendien wordt mijn hoofd in de pijpwand gedrukt, terwijl een schroeiend gevoel mijn billen teistert. Als apotheose beland ik in een soort ronde afvoerbak, waar ik nog wat mag ronddraaien

Dan val ik in een diep gat en verdwijn uit beeld.

Later bij de koffie hoor ik verhalen over de flits, een hogesnelheidsbuis waarbij je gedurende korte tijd acute ademnood en hartstilstand kunt ervaren. Jammer dat ik daarvan niet de ingang heb kunnen vinden.

Rond 12 uur komt de bovenbouw binnen. Een wereld van verschil. Drie jassen aan, pet en capuchon op. Sigaretje in de mond en heeeeelemaal niet van plan zich hier bloot te gaan geven.

Na wat inpraten op de groep scheiden de sportieve types zich alsnog af van de rest en storten zij zich op hun beurt in het buizencircuit.

Een aantal bankzitters kiest tenslotte toch met tegenzin voor de hottub, die - o ommekeer - zo geliefd en gezellig wordt dat deze doet denken aan een pan met een goedgevulde maaltijdsoep.

Als ik om 3 uur weer buiten sta heb ik het gevoel een kerncentrale te hebben bezocht: wat een nucleair- / chemische reacties waren dat. 

Geweldig !

Henk.

( publicatie AOB-blad ).