Fuyi
En ineens, op een woensdagochtend, stopte het dagelijkse ritueel van het
uitwisselen van elementaire woorden en de opdracht daarmee een verhaal te
schrijven. Deze verhalen keerden dan als volmaakte creaties terug naar waar het
idee haar oorsprong vond.
Ineens leek de donkerharige Fuyi ( nl. Foetsie ) er niet meer te zijn. En dat
riep de nodige vraagtekens op.
Zou zij zich mogelijk Verstapt hebben op de Nurburgring? Had Stefan haar een
noodzakelijk schrijfverbod opgelegd of zwierf zij inmiddels in pyama ( jap.
Fuyi Jama ) over het nachtelijk Malmopad op zoek naar inspiratie.
Mogelijk zat zij thuis te peinzen op haar hometrainer nu Albeda en Sinterklaas
weer dichterbij kwamen. Ze bemerkte dat haar hoofd zachtjes meedeinde op
de zijwaartse bewegingen van de hoge coniferen in de tuin. Die zouden er
binnenkort niet meer zijn.
Of was zij vrijwillig in quarantaine gegaan na haar reis door het ook zo
gecoroneerde Duitsland. Zou de ambassade kunnen helpen ? Minister Blok ? Zou ik
Mark kunnen bellen nu ik zijn biografie gelezen had ? Moeilijk te zeggen, zij
was Fuyi en dat kon van alles betekenen.
Ineens verscheen er echter een bericht: "Ik ben er weer !"
Gerustgesteld kon ik mijn pen , nou ja mijn vinger, weer oppakken en het
onvermijdelijke gaan doen waarvoor ik hier was gekomen: schrijven !
Henk,
Bourguignon les Morey, 13 augustus 2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten